Wat is er mis met gewone tennisballen?

  • Ze worden bijna uitsluitend in Zuidoost-Azië gemaakt, ver van waar wij tennissen. Ook de onderdelen van een tennisbal komen van over de hele wereld: Een tennisbal kan wel 80.000 km afleggen voor hij uit de verpakking komt en in je handen terechtkomt. Die kilometers kosten ons milieu veel diesel, kerosine en CO2-uitstoot.
  • De slijtage van een tennisbal bestaat uit een spoor van duizenden plastic microdeeltjes die bij elke slag vrijkomen uit de polyester/nylon viltlaag. Die deeltjes komen meer dan waarschijnlijk op de bodem van de oceaan terecht of maken deel uit van de plastic soep. Plastic soep verwijst naar de steeds toenemende hoeveelheid plastic vervuiling in de oceaan.
  • Aan het eind van het leven van een tennisbal belanden er maar weinig op een trekhaak aan het uiteinde van een auto of in de bek van een hond. Het recyclen van een tennisbal is nooit helemaal gelukt: het rubber en het vilt waren praktisch onafscheidelijk. En daarom belandt nog steeds zo'n 97% van de tennisballen op de vuilnisbelt - en vergaat niet. Of natuurlijk in de afvalverbranding. Onder de viltlaag zit zwart rubber en iedereen die ooit een autoband heeft zien branden, weet dat er niets leuks is aan zwart rubber dat brandt.

  • Tennisballen zijn niet in de minderheid. Alleen al in Nederland gebruiken we er zo'n 5,5 miljoen per jaar. De US Open verbruikt in zijn eentje 95.000 ballen, Wimbledon 54.000, Roland Garros 65.000 per toernooi.
  • Renewaball en ABN AMRO vroegen Ecochain, als onafhankelijke derde partij, om een gedetailleerde analyse en vergelijking te maken van de milieuvoetafdruk van Renewaball en een 'gewone', niet circulaire tennisbal. U kunt het hier downloaden:

English

Dus zou het niet leuk zijn...

als je oude tennisballen kon hergebruiken om er nieuwe van te maken? Nou, dat is wat we hebben bereikt en die bal heet Renewaball.